Twee oorlogen had hij overleefd: honger, kou en ratten in bed. Ook de komst van de koelkast had hij meegemaakt, de telefoon, de auto, de televisie, de gsm en de magnetron. En de overvloed aan eten die er was gekomen: conserven, groenten in bokaaltjes, tropische vruchten, snoep, diepvriesgroenten, ijs, chips. Hij liet zich niet verleiden en bleef gedoseerd eten en drinken. Nooit dronken, geen overgewicht, zelden ziek. En precies omdat hij de kunst verstond om met mate te genieten, kon hij dat ook blijven doen tot hij 95 werd. Hij zou stilzwijgend het hoofd hebben geschud als hij zag hoe we nu schransen. De gigantische porties friet, mayonaise, stoofvlees, hamburgers, ijs, wafels en vettigheid die mensen in één maaltijd naar binnen werken. Maar even verbaasd was hij geweest bij het zien van de gezondheidsgoeroes met hun doorgedreven detoxprogramma’s voor een gezond leven vol energie. Geen zuivel, geen witte suiker, geen thee, geen koffie, geen alcohol, geen vers brood, geen confituur, geen steenvruchten, geen krabsalade, geen koekje. GEEN dus en vooral niet meer genieten van een glas wijn of een stukje kaas. Door de ogen van mijn opa zie ik hoe we ons gezond verstand verliezen als het over voedsel gaat. Wat is er mis met een boterham met kaas of confituur ? Met een glas wijn? Zo veel mensen hebben een moeizame relatie met eten. De meerderheid eet te veel, te vet, te zoet. Maar ik voel me even ongemakkelijk bij het andere uiterste. Bij mensen die zich fanatiek alles onthouden om gezond te blijven. Waarom is het zo moeilijk geworden om matig om te gaan met alles wat lekker, gezond en smaakvol is? Twee boterhammetjes, no more, no less. En daarna een brokje chocolade met een glaasje likeur. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn …
Katty Allaert