Onze peuter raakte vrijwel onmiddellijk in ademnood. Gelukkig hadden we de noodmedicatie bij de hand. Zo’n apennootje ziet er klein en onschuldig uit, maar voor wie last heeft van voedselallergieën kan het een geduchte vijand zijn. Trouwens – zo heb ik me laten vertellen – een echte noot is het niet eens. Ze zou eerder bij de familie van de groenten thuishoren. Maar noot of geen noot, de allergie voor pinda vind ik de gemeenste aller voedselallergieën, een bedenkelijke eer voor zo’n klein ding. Eén nootje, of nog minder, kan voldoende zijn. Het dochtertje van een collega heeft permanent een tasje met een Epipen bij zich, zo’n adrenalinespuit die levens kan redden bij een allergische shock. Zij is één keer bewusteloos gevallen toen ze te dicht bij een vriendje kwam dat pinda at. De geur van pinda was al voldoende om een allergische reactie uit te lokken. Pinda is ook nog eens een verborgen verleider, want het zit in nogal wat koekjes en chocolades, zelfs in satékruiden.
Mijden dus die pinda, tenminste zo is het ons altijd geleerd. In het UZA – hypergespecialiseerd in voedselallergieën – veranderen ze het geweer nu van schouder. Kindjes met een mogelijke voedselallergie krijgen al heel vroeg pindakaas. Eerst een heel klein beetje, en als het goed gaat steeds meer, vanzelfsprekend onder strikt toezicht van een arts. Het zou het risico op een latere pinda-allergie verkleinen. Fijn nieuws is dat. Het is beter voor de kinderen dat ze wél pinda’s kunnen eten en het bespaart de ouders veel kopzorgen. Want helemaal gerust ben je met een allergisch kind nooit. Met onze peuter is het na het incident op het vliegtuig helemaal goed gekomen, maar écht vertrouwen doe ik die pinda niet. Of toch niet helemaal.
